پديده منجي‌گرايي و فرجام‌انديشي، باور ظهور انساني والا در پايان هستي و در هم پيچيده‌شدن بساط ستم و پستي به شكل‌هاي مختلف همچون تار و پودي در انديشه‌ها و آموزه‌هاي اديان و اقوام و ملل مختلف جهان تنيده شده است. بر اين اساس، زرتشتيان در انتظار سوشيانس، يهوديان در انتظار ماشيع، مسيحان در انتظار مسيح و مسلمانان چشم به راه مهدي هستند. در اين بين، نگرش شيعه به پديده منجي‌گرايي از جهات عديده داراي ويژگي‌ها و برجستگي‌هاي مخصوص به خود است. يكي از امتيازات دكترين منجي‌گرايي از نگاه شيعه، اعتقاد به حضور كنوني منجي ميان مردم از يك‌سو و امكان دسترسي و برقراري ارتباط متقابل و دو سويه با او ـ البته با احراز شرايط لازم ـ از سوي ديگر است. چه، زرتشتيان يهوديان و ساير مسلمانان اگر چه چشم به راه منجي موعود دوخته‌اند، با اين حال، بر اين باوراند كه اين منجي، هنوز چشم به جهان نگشوده و مقدّر الهي چنين است كه در فرجام تاريخ، پا به كره خاكي گذارد. مسيحيان ـ با توجه به اعتقاد به حيات كنوني عيسي عليه السلام ـ با شيعيان در باور به بقا و حيات كنوني منجي هم‌صدا هستند؛ اما از آن جهت كه براي عيسي عليه السلام در دوران انتظار، نقش چنداني قايل نبوده و راه هرگونه ارتباط دو سويه ميان مسيحيان و مسيح را مسدود مي‌دانند، از دكترين شيعه در زمينه «منجي‌گرايي» همچنان فاصله دارند.

متن کامل را در ادامه مطلب بخوانید...