-
۱۳۹۹/۰۴/۰۴
-
نویسنده: حسين حاجي زاده
در سرماي ملايم و دلچسب يك روز پاييزي، سمت آفتابروي كوچه نشسته و همانطور كه زير لب با خود آوازي را زمزمه مي‌كند، مشغول ساختن يك پالان است. مرا كه مي‌بيند خوشحال مي‌شود و مي‌گويد: «خوب موقعي آمدي، بيا عكس بگير كه بعد از من پالاني در وادقان ساخته نخواهد شد.»
اوسّا[١] محمد دنياديده، كه آوازه‌ي مهارتش در روستاهاي كاشان پيچيده، آخرين كسي است كه در وادقان به حرفه پالان دوزي اشتغال دارد و درست مي‌گويد كه بعد از او ديگر كسي در وادقان پالاني نخواهد ساخت. زيرا با ورود موتور و ماشين به زندگي روستايي، نقش الاغ در كشاورزي و حمل بار و مسافر بسيار كمرنگ شده و از اينرو ديگر تقاضايي براي ساختن پالان وجود ندارد.
در گذشته‌هاي نه چندان دور، اُلاغ در روستاها و شهرها نقش... (ادامه مطلب)
