در قرآن کریم، آیه سوم سوره مبارکه بقره یکی از صفات متقین را ایمان به غیب معرفی فرموده است. سۆالی مطرح می شود که مراد از غیب در این آیه ی شریفه چیست و ایمان به آن چگونه حاصل می شود؟

کلمه غیب در آیه شریفه ی (الَّذِینَ یُۆْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ) یک معنای تخصیصی دارد که مطابق عقل و نقل و قرآن و اخبار است و آن این است که مراد از غیب در آیه ی مبارکه امام غائب حضرت مهدی دوازدهمین نیّر برج امامت و ولایت است. چنانچه در تفاسیر معتبره تصریح به آن شده مخصوصا در تفسیر برهان که آیات قرآنیه را از قول معصوم تفسیر می نماید و حق هم همین است، زیرا معصومین و ائمه اطهار علیهم السلامند که عالِم به تنزیل و تأویل قرآن و عالم به محکم و متشابه قرآن و عالم به ظاهر و باطن قرآن و عالم برموز و اسرار قرآنند......