با تولد ولیّ خدا بهترین برکات شامل مردم می‌گردد، زیرا او خیر أهل الأرض است و اثر وجود بهترین انسان زمین، تمام زمین و ساکنانش را بهره‌مند می‌سازد. ولیّ عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف و آخرین حجّت الهی که خیر اهل الارض زمان ماست، در سحرگاه نیمة شعبان سال 255 (ه‍ .ق) چشم به جهان گشودند و این شب مبارک که میلاد موفور السرور آن حضرت است، احتمال دارد شب قدر نیز باشد، همان گونه که به برخی اعمال لیالی قدر در این شب نیز سفارش گردیده است.

 نیمة شعبان، شب مبارکی است که در فضائل شباهت بسیاری به لیالی قدر دارد و همان‌گونه که در برتری شب‌های قدر فرموده‌اند که: فإنّها لیلة آلی الله علی نفسه الا یردّ سائلاً له فیها ما لم یسأل معصیة. در فضیلت شب نیمه شعبان نیز نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله فرمود که: خداوند در شب نیمه شعبان به اندازة موی گوسفندان قبیلة بنی کلب بندگانش را می‌آمرزد؛ یغفر الله لیلة النصف من شعبان من خلقه بقدر شعر معزی بنی کلب و این سخن، کنایه از فراوانی آمرزیده شدگان در این شب مبارک است.

کلام نورانی دیگری از امام صادق علیه السلام نشان می‌دهد نیمة شعبان نیز در حدّ خویش، شب قدر و واجد یکی از درجات تقدیر امور است. ایشان در برابر این سنت با لیالی مبارکه قدر فرمود: انّها اللیلة التی جعلها الله لنا أهل البیت بإزاء ما جعل لیلة القدر لنبینا صلی الله علیه و آله؛ همین طور که خداوند به پیامبر صلی الله علیه و آله شب قدر مرحمت فرمود، به ما اهل بیت نیز نیمه شعبان را عطا کرد.

 امام باقر علیه السلام در پاسخ پرسشی دربارة فضیلت شب نیمه شعبان فرمود که با فضیلت‌ترین شب پس از لیلة القدر، شب نیمه شعبان است که خداوند در این شب فضل خویش را بر برندگانش ارزانی می‌دارد و با منّ و کرم خود آنان را می‌آمرزد، پس برای نزدیکی به خدای سبحان در این شب بکوشید؛ چون خداوند سوگند یاد کرده است که هیچ سائلی را ـ تا وقتی که امر ناپسند و گناهی نخواسته است ـ محروم نگرداند: هی أفضل لیلة بعد لیلة القدر؛ فیها یمنح الله تعالی العباد فضله و یغفرلهم بمنّه. فاجتهدوا فی القربة إلی الله (تعالی) فیها، فإنّها لیلة آلی الله تعالی علی نفسه إلا یرد سائلاً له فیها، ما لم یسئل معصیة و... فاجتهدوا فی الدعاء و الثناء علی الله (عزّوجلّ).

 پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله نیز شب نیمه شعبان به عایشه فرمود که در نیمه شعبان اجل‌ها نوشته و ارزاق قسمت می‌گردد و خدای عزّوجلّ در این شب بیش از موهای بزهای قبیلة بنی کلب، بندگانش را می‌آمرزد و فرشتگان را به آسمان دنیا و از آنجا به زمین نازل می‌کند و در این نزول ابتدا در مکه فرود می‌آیند.