اين تلقى، برداشت قشرى مردم از مهدويت و قيام و انقلاب مهدى موعود است كه صرفاً ماهيت انفجارى دارد. فقط و فقط از گسترش، اشاعه و رواج ظلم‏ها، تبعيض‏ها، اختناق‏ها، حق كشى‏ها و تباهى‏ها ناشى مى‏شود. در حقيقت، نوعى سامان يافتن است كه معلول پريشان حالى است.آن‏گاه كه صلاح (خير و نيكى) به نقطه صفر برسد، حق و حقيقت هيچ طرفدارى نداشته باشد، باطل يكّه تاز ميدان شود، و جز نيروى باطل حكومت نكند و فرد صالحى در جهان يافت نشود، اين انفجار رخ مى‏دهد و دست غيب براى نجات حقيقت - نه اهل حقيقت، زيرا حقيقت طرفدارى ندارد - از آستين بيرون مى‏آيد.به اين ترتيب، هر اصلاحى محكوم است، چرا كه هر اصلاحى يك نقطه روشن است و تا در صحنه اجتماع نقطه روشنى هست دست غيب ظاهر نمى‏شود. برعكس، هر گناه، فساد، ظلم، تبعيض، حق ‏كشى و هر پليدى به حكم اين كه مقدمه صلاح كلى است و انفجار را قريب الوقوع مى‏كند، رواست، زيرا الغايات تبرّر المبادي؛ يعنى هدف‏ها وسيله ‏هاى نامشروع را مشروع مى‏كنند. پس بهترين كمك به تسريع در ظهور و بهترين شكل انتظار، ترويج و اشاعه فساد است.اين گروه طبعاً به مصلحان، مجاهدان، آمران بالمعروف و نهى‏كنندگان از منكر با بغض و عداوت مى‏نگرند، زيرا آنان را از تأخيراندازان ظهور و قيام مهدى موعود(عج) مى‏شمارند. بر عكس، اگر خود هم اهل گناه نباشند، در عمق ضمير و انديشه با نوعى رضايت به گناهكاران و عاملان فساد مى‏نگرند، زيرا اينان مقدمات ظهور را فراهم مى‏آورند.