در کوچه ها پیچیده بوی فاطمیه
یک دو قدم بردار سوی فاطمیه
خلوت نشینان دیار یاس و سیبیم
جز سرزمین اشک هر جایی غریبیم
با یاس ها ما الفتی دیرینه داریم
یک فاطمیه داغ بین سینه داریم
مشکی ترین پرچم برای فاطمیه است
محزون ترین نوحه نوای فاطمیه است
هر غنچه ی یاسی بکارم نذر زهراست
زیبا ترین اشکی که دارم نذر زهراست
ما چهارده قرن است دائم در عزائیم
چهره کبود سیلی در کوچه هائیم
ما از اهالی دیار یار هستیم
میخی ترین خط در و دیوار هستیم
ما چهره هایی سوخته در آفتابیم
آوارگان بیت الاحزان خرابیم
در خواب دیدم یک بیابان داس و یک یاس
یاسی که بر نوازش بود حساس
دیدم که دورش لشگری از خار بودند
بر گرد حور اهریمنان بسیار بودند
در کعبه آمد ابرهه با لشگر فیل
شد خشک چشمانم به در کو پس ابابیل
بر قامت گرگان صحرا رخت دین بود
دعوا سر نصب امیر المؤمنین بود
سد شد شکسته سیل آمد در مدینه
در شد شکسته میخ آتش زد به سینه
ابلیسیان از سوره ی کوثر گذشتند
افتاد زیر دست و پا آیات قرآن
از پشت دستان خدا را بست شیطان
نعره کشی می کرد دستی در میانه
جولان سختی داد آنجا تازیانه
گرداب کینه یاس ما را غرق می کرد
در ضربه ها ضرب مغیره فرق می کرد
طوفان رسید و بُرد گل را ریشه اش ماند

او رفت اما تا ابد اندیشه اش ماند

شعر از : محسن عرب خالقی