مرا به خانه زهرا سلام الله علیها ببريد تا وصيت نامه اش را برايم تفسير كند؛ وصیت نامه ای که هر کلمه اش کوره ای آتشین است و جان هر بیدار دلی را به آتش می کشد.
مرا به خانه زهرا سلام الله علیها ببريد، تا بدانم در اين وصيت نامه از چه شكايت دارد و از دست چه كساني مي نالد و چرا مي نالد؟
مرا به خانه زهرا سلام الله علیها ببريد، تا در سکوت خانه ی او، وصیت نامه اش را بخوانم و از روح پر طنین او مدد بگیرم و ذره ذره درد و داغ او را که در حروف و کلمات تنیده شده است، با زبان جان بچشم.
مرا به خانه زهرا سلام الله علیها ببريد، تا پایمال کنندگان حقوق او را بشناسم و خاموشان در پرده ی نفاق را ببینم و بر سنگدلانی که آتش کینه را بر خانه ی وحی افکنده اند، نفرین کنم.
مرا به خانه زهرا سلام الله علیها ببريد، تا سند مظلوميت او را صادقانه بخوانم و عاشقانه آن را ببويم و با اشك ديده آن را بشويم و بر آه سينه بياويزم و در كوه درد و غم پنهانش كنم و در راه و رسم منزل ها آن را منشور زندگي نمايم.
مرا به خانه زهرا سلام الله علیها ببريد، تا همه ی وجودم را در آتش مظلومیت و غربت او بسوزانم؛ آنگاه سر تا پا فریاد شوم و چون پرنده ای تنها در همه ی اعصار پرواز کنم و وصیت نامه ی رنج آلود او را طوق گردنم سازم، تا همه کس در همه ی زمان ها بخوانند و بدانند که با پاره ی جان پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم چه ها کردند.
بیا با درد دل آن را بخوانیم
که شاید سرّ این معنا بدانیم
چرا زهرا شکایت دارد از خلق
زبانی پر ملامت دارد از خلق و اما بخشي از وصيت نامه
امتي كه عهد و پيمان خدا و پيامبرش را در رهبري علي علیه السلام شكستند، حق ندارند بر بدن من نماز بگزارند؛ آنها كه نسبت به حق ما ظلم روا داشتند و ارث مرا تصرف كردند و سند مالكيت فدك را كه پدرم برايم نوشته بود سوزاندند و گواهان مرا تكذيب كردند. به خدا سوگند كه شاهدان من حضرت جبرئيل و ميكائيل و اميرالمومنين علیه السلام و امّ ايمن بودند.
آنها دست از ياري ما كشيدند و در خانه هاي خود خزيدند. اميرالمومنين علیه السلام، مرا به همراه حسن و حسين علیهم السلام شب و روز به خانه هاي مهاجر و انصار مي برد و من آنها را نسبت به خدا و پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم و حقوق الهي هشدار مي دادم و مي گفتم:
به ما اهل بيت ظلم نكنيد و حق مسلّم ما را كه خدا بخشيده است، غصب نكنيد. در تاريكي شب قول مساعد مي دادند، امّا در روز روشن دست از ياري ما برمي داشتند. تا آنجا كه به خانه ی ما حمله ور شدند و با جمع آوري هيزم و آتش زدن آن، خانه را و ما را كه در آن خانه بوديم در آتش بسوزانند.
حال به راحتی می توان دریافت که چرا او را شبانه دفن کردند؟ و چرا قبر او پنهان است؟
راز دلتنگی ها و بی قراری های زهرا سلام الله علیها با این سند گویا بر همگان روشن می شود. به راستی که رنج خودی های عافیت طلب به مراتب بیشتر از خطر دشمنان رو در رو است.
به راستی چه کسانی حق ولایت علی علیه السلام را نقض کردند؟ و چه کسانی سند مالکیت فدک را سوزاندند؟ و چه کسانی سند حقانیت اهل بیت علهم السلام را همچنان می سوزانند؟
و چه کسانی وعده ی یاری زهرا سلام الله علیها را دادند، ولی در میدان عمل او را تنها می گذارند؟
به راستی این عافیت طلبان خانه خزیده کیانند که همواره از زخم مظلومیت اهل بیت علیهم السلام، خون جاری می کنند؟ و از تنور درد و داغ زهرا سلام الله علیها، نان عیش می پزند؟ و مصیبت او را اسباب معاش و منافع خویش می نمایند؟ و راحت طلبان بی درد را نوید شفاعت و بهشت می دهند؟ بیاییم شیعه ی واقعی باشیم
بیاییم شیعه ی واقعی باشیم و عهد خویش را با حضرت زهرا سلام الله علیها دوباره مرور کنیم و لا اقل از میان خروارها سفارش او، تنها این وصیت نامه زا زیارت نامه بدانیم و در کنج خلوت و تنهایی، آن را با اشک دیده و دل شکسته بخوانیم و حرف به حرف و کلمه به کلمه ی آن را شیره ی جان خود سازیم، تا از این طریق همه ی وجود ما فریاد شود، فریاد دادخواهی از حقوق اهل بیت علیهم السلام و سینه ی ما از درد و غم زهرا سلام الله علیها لبریز شود، تا آتش تنهایی از گلوی ما شعله کشد و خرمن حیات بی دردان و نا اهلان را بسوزاند.
آری؛ هر دل دردمند و عاشقی می داند که سرّ این وصیت نامه چیست؟ و چه پیامی دارد؟ و تکلیف او در برابر آن چیست؟ چگونه باید به تکلیف خود عمل کند؟ صاحبدلان دردمند، همواره درد و غم را ترجمان غربت اهل بیت علیهم السلام می دانند و بدون درد با آنان سخن نمی گویند، و حدیث آن ها را نمی خوانند، بلکه درد و داغ را حلقه ی اتصال و راز فهم سخنان آنان می دانند.
آه! چقدر ائمه علیهم السلام از یاران بی درد گریزانند و چقدر سینه های پر درد شیعیان خود را دوست دارند و آن را کلید گنج حکمت می دانند.
من و غم گفته ها داریم نهانی
صفا بی غم ندارد زندگانی
به لفظ ما نگنجد حکمت یار
غم آمد ترجمان هر معانی [1]