-
۱۳۸۹/۱۰/۰۱
-
حضرت ولى عصرارواحنا له الفداء در طول عمرش بيش از ساير ائمه مظلوميت
مادر را ياد مىكند و روزى كه ظهور مىكند، به مدينه مىآيد و نالهها و
استغاثههاى فاطمه عليهاالسلام را متذكر مىگردد و مىگويد: اى مادر! امروز
از قاتلانت انتقام مىگيرم و آنان را به سزاى اعمالشان مىرسانم. آنگاه به
سراغ قبر قاتلان او آيد و با اذن خدا آن دو را زنده مىكند و سؤال كند: به
چه جرمى مادرم را مصدوم و مجروح كرديد؟ بچهاش را كشتيد؟ خانهاش را مورد
تهاجم قرار داديد؟ سپس با شمشيرى كه در دست دارد آنان را به قتل مىرساند و
جسدشان را به آتش مىكشد و خاكسترشان را بر باد مىدهد.... [1]
آرى دل نازنين امام زمان عليهالسلام هرگز از ياد غمها و غصههاى مادر
بزرگوارش فاطمه عليهاالسلام آرام نمىگيرد و مصائب او را فراموش نمىكند،
زيرا فاطمه عليهاالسلام حجت و اسوهى ائمه خوانده شده است، و در عمر كوتاهش
شديدترين و دردناكترين مصيبتها را پشت سر گذاشته است.
يك حديث شريف از توقيع مبارك آقا امام زمان عليهالسلام در مورد مادرش فاطمه عليهاالسلام مىفرمايد:
و فى ابنة رسولاللَّه صلى اللَّه عليه و آله لى اسوة حسنة. [2]
در حالات و رفتار فاطمه عليهاالسلام دختر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله، براى من سرمشق خوبى وجود دارد.
اين حديث، فاطمهى زهرا عليهاالسلام را اسوه و الگو براى امام زمان
عليهالسلام نقل مىكند و مىرساند كه فاطمه عليهاالسلام نقش رهبرى دارد و
ائمهى اطهار عليهمالسلام از او سرمشق مىگيرند.
حضرت امام حسن عسكرى عليهالسلام نيز با تعبير كلىتر مىفرمايند:
نحن حجة اللَّه على الخلق، و فاطمة حجة علينا. [3]
ما براى تمام مخلوقات حجت هستيم و فاطمه عليهاالسلام مادرمان حجت ما مىباشد.
اين حديث نيز ضمن ياد امام حسن عسكرى از مادرش، آن حضرت را پيشواى ائمه
ذكر مىكند و بالاخره حضرت امام باقر عليهالسلام در يك حديث فوقالعاده و
عرفانى مىفرمايند: اطاعت فاطمه عليهاالسلام براى تمام مخلوقات عالم از جن
و انس و پرندگان و حيوانات، حتى براى انبيا و ملائكه واجب گرديده است.
[لقد كانت عليهاالسلام مفروضة الطاعة على جميع من خلق اللّه من الجنّ والانس والطّير والوحش والانبياء والملائكة] [4]
اين اطاعت اگر چه تكوينى است نه تشريعى، ولى عظمت فاطمه عليهاالسلام را به ساير مخلوقات جهان حتّى انبياى پيشين در بر دارد.
[1] بحارالانوار، ج 52، ص 386.
[2]غيبة شيخ طوسى، ص 173، چاپ نجف.
[3]تفسير اطيب البيان، ج 13، ص 235.
[4]عوالم، ج 11، ص 190.