انسان از ابتدای خلقت تا زمانی که در این دنیا زندگی می کند مراحلی را طی می کند که هر مرحله ای اقتضائات خاص خود را دارد.

مرحله کودکی، نوجوانی و جوانی، میانسالی و پیری، هر یک بخشی از عمر انسان را در بر می گیرد. دوران جوانی اوج شادابی و نشاط انسان است یکی از اقتضائات این دوره ازدواج است که امری طبیعی و لازمه زندگی و بقاء نسل و جامعه بشری است. همه این امر را مهم، مقدس و ضروری دانسته اند، خصوصاً اسلام که به این امر سفارش اکید نموده و آن را برابر با تکمیل نیمی از دین معرفی کرده است. قطعاً کسانی که خود مروج و مبین و هادی جامعه اسلامی هستند به این امر بیشتر پای بند هستند. با این مقدمات این سۆال مطرح است که آیا امام زمان(عج) با توجه به غیبت طولانی و عمر طولانی که دارند آیا این امر مقدس را انجام داده اند؟ و آیا ایشان صاحب فرزند نیز هستند؟ و آیا آنان نیز همچون امام ناشناس و پنهان از مردم زندگی می کنند؟ و اگر چنین است کجا زندگی می‌کنند؟................

برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب بروید...

چرا باید حضرت مهدی را شناخت؟

روایات بسیاری در کتاب‌های شیعه و اهل تسنن وجود دارد که در آن‌ها، مسلمانان موظف شده‌اند امام زمان خود را بشناسند و از او پیروی نمایند. (1) بعضی از دانشمندان اهل سنت منظور از امام زمان در این روایات را خلفا و زمامداران دانسته‌اند. ولی شیعه بر این باور است که منظور از امام زمان در این روایات امام معصوم است. بدین جهت، شیعه لزوم شناخت حضرت مهدی را جزئی از همین شناخت کلی می‌داند....

برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب بروید...

انسان برای اینکه بتواند در وادی شکر پروردگار قدم گذارد در درجه اول باید نعمت شناس باشد، یعنی بداند خداوند چه نعمتهایی را بر بندگانش ارزانی داشته است و از نعمت بودن آن ها غافل نباشد. البته نعمت های الهی سراسر وجود مخلوقات را فرا گرفته است. ولی خداوند متعال برخی از نعمت های خویش را نسبت به برخی دیگر برتر قرار داده و کوتاهی کردن از شکر آنها را به هیچ عنوان جایز نشمرده است و تصریح فرموده است که از انسان ها درباره آن ها سوال می فرماید.

ازنظر قرآن امامت، نبوت و ولایت در سنین کودکی نه‌ تنها امری ممکن است بلکه از وقوع آن نیز در قرآن آیاتی وارد شده است:

الف. خداوند متعال خطاب به حضرت یحیی می‌فرماید: «یَا یَحْیَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَیْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِیًّا»؛ «ای یحیی! تو کتاب آسمانی ما را به قوت فراگیر و به او در کودکی مقام نبوت دادیم».

فخر رازی درباره حکمی که خداوند به حضرت‌یحیی(علیه السلام) داد می‌گوید: «مراد از حکم در آیه شریفه، همان نبوت است؛ زیرا خداوند متعال عقل او را در کودکی محکم و کامل کرد و به او وحی فرستاد، چرا که خداوند حضرت‌یحیی و عیسی را در کودکی به پیامبری برگزید، برخلاف حضرت‌موسی و محمد(صلی الله علیه و آله) که آنان را در بزرگ‌سالی به رسالت مبعوث نمود.»

ب. و نیز درمورد حضرت‌عیسی(علیه السلام) می‌فرماید: فَأَشَارَ‌تْ إِلَیْهِ قَالُوا كَیْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّـهِ آتَانِیَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا«مریم [در پاسخ به ملامت‌گران] به طفل اشاره کرد. آن‌ها گفتند چگونه با طفل گهواره‌ای سخن گوییم؟ آن طفل گفت: همانا من بنده خدایم که مرا کتاب آسمانی و شرف نبوت عطا فرمود...».

قندوزی حنفی بعد از ذکر ولادت امام‌مهدی(عج) می‌نویسد: «گفته‌اند که خداوند تبارک و تعالی او را در سن طفولیت حکمت و فصل‌الخطاب عنایت نمود، و او را نشانه‌ای برای عالمیان قرار داد، همان‌گونه که در شأن حضرت‌یحیی فرمود: «یا یحیی خُذِ الکتاب بقوةٍ و آتیناهُ الحُکمَ صبیًّا». و نیز در شأن حضرت‌عیسی(علیه السلام) فرمود: «قالوا کیف نُکَلِمُ من کان فی المَهد صَبیاً* قال انی عبدالله آتانِیَ الکِتابَ و جَعَلَنی نَبیّاً». خداوند، عمر حضرت‌ مهدی(عج) را به مانند عمر حضرت خضر طولانی گردانید».

قطب راوندی و دیگران با سند از یزید کناسی نقل کرده‌اند که از حضرت‌ابی‌جعفر(علیه السلام) سۆال کردم: قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّـهِ آتَانِیَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا وَجَعَلَنِی مُبَارَ‌كًا أَیْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِی بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَیًّا

برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب برویید...