انتظار به معنی آینده نگری، دگرگونی است و این دگرگونی به زمینه سازی، احتیاج دارد ، اساسا انتظار خشک و خالی، به عبارت دیگر امید ذهنی بی آن که در جامعه تحقق یابد و آثارش آشکار شود، هیچ گاه بهترین عمل نخواهد بود و این معانی، حاکی از حضور در صحنه و فعالیت های علمی و کار و کوشش و زمینه سازی عینی است.....

مهدویت و اعتقاد به امام زنده‌ غایب برخاسته از ریشه‌ها و پایه‌های مستحكمی است كه ما از آن، به مبانی اعتقادی یاد می‌كنیم که البته در گذر زمان افرادی با وارد کردن شبهه های فراوان سعی در متزلزل کردن این مبانی اعتقادی دارند....

ماه رمضان ارتباط عمیقی با حجت الهی دارد؛ شب قدر و نزول ملائکه برای تقدیم مقدرات به محضر امام، توصیه به خواندن دعاهایی چون اللهم ادخل علی اهل القبور السرور (دعای ظهور) پس از هر نماز واجب، توصیه به خواندن دعای سلامتی حضرت در شب قدر و ... شاهد مثال ماست.....

منتظر یعنی کسی که اشتیاق شهادت دارد و در انتظار آن است. انتظار شهادت و ملاقات خدا یک اوج عرفانی است که در جان های تمام رجال ایمانی جریان دارد. منتظر اگر پس از استقرار حکومت امام زمان عجل الله تعال فرجه الشریف هم به حضور حضرت برسد، باز منتظر بازگشت است و از ایشان تمنای دعا برای شهادت که زیباترین نوع بازگشت است، خواهد داشت. این یکی از نتایج نگاه عارفانه به هستی و انتظار است که تکلیف انسان را با شهادت طلبی مشخص می کند.....